Blauwe Bergen

Hallo!

Hebben jullie fijne kerstdagen gehad? Mijn kerstdagen waren niet zoals ik thuis gewent ben ;)
Maargoed, eerst wat over m'n laatste trip vanaf New Castle naar de Blue Mountains. Het was niet al te ver rijden vanaf New Castle. We stopten bij een tourist informatie punt om een kaart van het gebied te halen en vroegen hier hoe we bij de camping, die we eerder hadden uitgekozen, konden komen. De vrouw adviseerde ons niet hier naartoe te gaan, in verband met de staat van de wegen. Veel regenval en kuilen zouden de weg in een zeer slechte staat hebben gebracht. We besloten alsnog deze camping te nemen. Anders zouden we in een dorp camperen en dat was niet het plan... We zijn al door zoveel national parks gereden dat het vast niet zo erg kon zijn.

En ! het viel inderdaad mee. Na een kilometer of 8 door het bos te rijden kwamen we aan bij een afgelegen camping. Na enkele minuten zagen we iemand de camping op fietsen. Een fransman die net was begonnen aan z'n trip door Australië, op de fiets! We stookte een vuurtje en hadden weer een gezellige avond.

De volgende dag werden we pas rond 12e wakker. Omdat er geen douch was besloten we naar een riviertje te lopen. Het riviertje was iets verder als we dachten en ook trouwens een stuk kouder. Het koste ons aardig wat mentale kracht om een duik te nemen, maar het was vervrissend. Helaas moesten we ook weer terug de berg op, dus het was een beetje doelloos. Vervolgens reden we richting Katoomba. We maakte een stop bij Wenworth met een van de look-outs waar we een redelijke wandeltocht maakte langs een deel van de "grand canyon" met een waterval. Hier zagen we voor het eerst het uitzicht van de blue mountains. Een beeldschoon gebied. Na een mooie wandeling door berg inhammen met uitzicht op een grote waterval reden we door naar Katoomba waar we op een camping met warme douch stonden!

De volgende dag gingen we naar Echo Point. Het bekenste punt van de Blue Mountains. Hier kijk je uit over de zuidelijke vlakte van de Grand Canyon. We hadden zin in een grote hike en de Giant stairways, 900 treden naar beneden klonk goed. Dit zou ons langs de Three Sisters brengen. Drie hoge punten die los van de rotswand staan. Ray en ik stormde naar beneden en binnen 15 minuten waren aan de voet van de canyon. We besloten daarom een route langs de bodem van het ravijn te doen. Het was een aardige wandeling door de bossen. Na 1,5 uur kwamen we aan bij de route omhoog en zagen we heeeel veel traptreden. Wat een slopende wandeling! Zeker meer dan 1400 treden omhoog. Dit was de Giant stairways :P ! 1,5 uur, een liter water en een aantal zweetdruppels later stonden we weer boven aan de canyon. Nog een aardige wandeling terug naar Echo point, maar het was een super mooie tocht. Na de lunch, noodles koken op straat, deden we nog een wandeling naar een waterval, maar daarna was het echt tijd weer de camping op te zoeken en bij te komen. Een super zware dag die ons hele mooie plaatjes heeft opgeleverd.

De volgende dag reden we door richting het noorden om een andere camping op te zoeken. Hier stopten we voor het noordelijke gedeelte van de canyon. De hike die we hier hebben gemaakt was een van de beste van Australië. We begonnen bovenaan de bergwand en volgde een route naar een rivier die door het ravijn stroomt. Het pad liep tussen twee hoge rotswanden en het voelde weer heel tropisch aan. Tijdens de wandeling hoorde we nog valkbij een hard krakend geluid van een omvallende boom. We kwamen enkele seconden later andere mensen tegen die hetzelfde geluid juist van onze kant hoorde komen. We hebben het dus net gemist. Na zo'n 2 uur liep het pad weer omhoog langs de bergwand. Helaas begon het te regenen, maar waren er genoeg inhammen om in te schuilen.

Terug bij de auto zijn we doorgereden richting de camping waar we nog twee bezienswaardigheden hebben bezocht. Een lookout over een deel van de vallei en een bergwand die door winderosie een onnatuurlijke look heeft gekregen. 'S avonds kampeerde we weer hoog in de bergen. Ik meen zo'n 1200 meter en kwam er nog een Australische jongen bij ons zitten voor een babbeltje. Hij moest camperen met een groep voor schoolpunten. Ohja, ook vertelde hij ons dat de Blue Mountains zo heten, omdat de Eucalyptus bomen vocht uitstoten met een groenblauwig kleurtje

De ena laatste dag in de blue mountains reden we weer richting het oosten. De camping waar we wilden verblijven lag diep in het park en aan het begin van de ongeasvalteerde weg stond een Four Wheel Drive vermelding. We namen het bord maar serieus en sloegen deze camping over. Normaal gesproken staat er namelijk geen vermeldingen en dit is genoeg reden om het serieus te nemen. We reden weer richting het zuiden en zetten ons kamp op in de buurt van het gedeelte waar we onze Blue Mountains tour begonnen. Voordat we 's avonds een vuurtje maakte gaf een Aussie ons een tip de berg op te gaan. We zijn een berg met look-out op gereden die uitkeek over de dorpen tussen Sydney en het national park. Hier zijn we gebleven en hebbe het langzaam donker zien worden en de steden zien oplichten.  Daarna terug naar het kamp en vuurtje gebouwt en een drankje gedronken. De volgende dag was het weer niet geweldig en hebben we daarom niet gezwommen in het riviertje dat we hebben bezocht. Een van de laatste dingen die we hebben bekeken was een rotswand met aborigonal handafdrukken. De off road rit door de bossen was eigenlijk boeiender :P

En dat was de laatste kampeer dag. Ik kreeg de eer om richting Sydney te rijden en de stad in te gaan. Twee uur later reden we de stad in en kwamen we in het hartje van de stad. Na vele afslagen en half Sydney later vonden we het hostel.
De afgelope 1,5 week zijn we de eerste vier dagen bezig geweest de auto te verkopen. Eerst een dag door heel sydney gereden om flyers op te hangen en daarna drie dagen in een straat gestaan. Victoria street staat bekend als de straat om je auto te verkopen. We kregen de tweede dag nog een parkeer vergunning van iemand die in de straat woont, zodat we niet door de city rangers weggestuurd zouden worden en ook werden we een avond getrakteerd met pizza door een familie die een hele pizza over had :). Eindelijk hadden we geluk en kregen we een nummer van een jongen die vertelde dat een vriend van hem een auto zocht. De volgende ochtend ben ik met de auto naar hem toegereden en na een half uurtje praten was de auto verkocht. We zijn met z'n drieën naar zijn appartement gereden, hebben de papieren ingevult en de verkoop afgerond.

Nu we weer vrij waren zonder verplichtingen zijn we richting het hostel gaan lopen en zijn we bij een kapper gestopt. We hadden beide een knipbeurt nodig. Op eerste kerstdag hebben we een grote wandeling door de stad gemaakt op zoek naar BBQ vlees. Helaas zonder succes. We hebben de hele dag gewandeld en de parken, de bekende brug en de Opera House gezien. 'S avonds een biertje aan de rivier gedronken en gerelaxt samen met een Amirkaanse man. Bill, 41 jaar met penieon, ex militair. Tweede kerstdag waren de winkels weer open en hebben we een uitgebreide BBQ gehouden op het dakterras van ons hostel samen met een Nicolas, een duitser waarmee we de Whitsundays en Fraser hebben gezien en een ander meisje die we hier hebben ontmoet in het hostel. Helaas regende het wel, maar dat kon de kerstsfeer niet bederven. De afgelopen dagen hebben we nog een aantal markten bezocht waar Ray een standaard voor z'n camera heeft gekocht en ik me best heb gedaan een souvernier te vinden.

Nu zit ik lekker op de bank te hangen. We gaan zo even pizza halen en daarna naar 's werelds grootste IMAX scherm om TRON te bekijken. Ons vliegtuig naar Perth gaat om 6:00AM, dus het wordt een lange avond :)

Ik heb zin om weer te bewegen, nieuwe dingen te zien, Perth en Bali, here I come !

Kus,
Groetjes,
Arnout

Bergen geen steden

Hey Hey,

Ik heb geen idee hoeveel tijd er is verstreken sinds de laatste keer dat ik een blog heb geschreven. Dit komt vooral doordat we door de regen een aantal plekken hebben geskipt en gelijk naar national parks zijn gereden.


Na m'n laatste blog zijn we in de namiddag uit Hervey Bay vertrokken en naar Brisbane gereden. Brisbane was een hectische stad, waarin alle straten "one way" waren, dus het koste ons een rondje door de stad om bij het hostel aan te komen. Hier kwamen we weer iemand tegen die we al eerder hadden ontmoet in Aerlie Beach en geeft altijd wel leuke momenten :) Na een lekkere hap bij de MCdonalds heb ik nog een filmpje gekeken in de mini bios boven in het hostel en ben daarna wat nodige slaap gaan inhalen. Omdat het weer niet echt verbeterde besloten we het Steve Erwin Zoo over te slaan en naar Surfers Paradise te rijden. Eenmaal in Surfers Paradise hebben we wat foto's geschoten en rondgereden, maar besloten we verder te rijden, omdat we niet echt in de stemming waren voor deze feeststad. Surfers Paradise is een strand stad met wolkenkrabbers direct aan het strand. Het is de Salou/Loret voor de Australische jeugd. We reden door naar Byron Bay.

Byron Bay was een leuk dorpje met een chill-out gevoel. We zijn twee dagen op een camping  gebleven, maar hebben eigenlijk alleenmaar gelezen en gehangen op de camping, omdat het zo regenachtig bleef. Hierna zijn we land inwaarts gereden, omdat Raymond graag de outback wilde zien. Bij een van de tussenstops onderweg ben ik bij een touristinformatiepunt gaan vragen hoeveel KM's we moesten reiden om het begin van de zandvlakte te zien. De vrouw vertelde mij dat we geen zandvlakte, maar alleen grasvelden zouden zien. Ik had al van meerdere Aussies gehoort dat dit het natste jaar in 10 jaar tijd is, waardoor het overal groen is. In totaal zijn we +/- 350 KM landinwaarts gereden en hebben we een national park opgezocht. Mt Kaputar national park.

Drie dagen zijn we verbleven in dit beeldschone gebergte. De hoogste piek was 1550 meter en op de top zag je in het weste een oneindigde vlakte waar de outback begint en in het oosten de typische bergruggen van de oostkust . De bewolkingslijn lag ter hoogte van de bergtoppen, waardoor je zonnige blauwe vlaktes in de verte zag en dichtbij donkere regenwolken die schaduw worpen over de vallei. In deze bossen heb ik na 2,5 maand m'n eerste kangeroo gezien! De kangeroo's en walibi's hingen dagelijks rond de campings en waren erg nieuwsgierig. De camping waar we verbleven lag trouwens mooi central in het park en had tot onze vreugde twee warme douches :)


Door de hoogte waren de nachte in de park erg koud en sliep ik in twee slaapzaken. De tweede nacht was er een lichte storm. Het was een rare nacht in de tent. Lichtflitsen aan m'n voeteneinde en een harde ruis van bladeren door de sterke wind, die letterlijk rondom de plek waar wij campeerde trok...  Wanneer die wind over de tent heen zou trekken, hoorde je dat al een aantal seconde van te voren aankomen, en kon je je schrap zetten voordat de tent aan alle kanten begon te schudden, waardoor ik soms het plafond kon kussen... Ik slaap altijd extra lekker met regen of strom. Een relaxte avond dus.


Verder hebben we in dit national park meerdere bergtoppen bezocht. Sommige bereikbaar per auto en sommige bereikbaar met korte wandelingen van zo'n 2 uur. Elke bergtop had weer iets anders te bieden. Een bergtop was vlak en bedekt met vulkanische rotsen met pooltjes water die langzaam naar kleine stroompjes liepen. Bij een van andere toppen stak er een groote rots uit de berg waar je rondom kon lopen en waar in plaats van de eucaliptis, de boomsoort die overal groeit, ook grasbomen groeiden. Het regende bij deze stenentop door stroompjes die aan alle kanten langs de rand naar beneden vielen. Dit liep rondom de hele top en deze eindigde soms ook boven het pad waar je liep.  Op de laatste avond heb ik nog een fikkie gebouwt en brooddeeg gekneed, zodat we brood konden bakken boven het vuur. Een van de dingen die ik altijd in Frankrijk deed. Thanks voor de inspiratie mam.

Het volgende park waar we heen zijn gereden was Coolah National Park. Dit gebied was een meer heuvelachtig landschap. De ongeasvalteerde weg naar het park was 20 KM over modderwegen door heuvels en grasvlaktes,  waarop koeien graasden die soms ook op de weg stonden. Coolah was een rustig park waar we geen andere ziel tegen kwamen. Zoals ik al zei was het meer heuvelachtig landschap en waren er minder rotsformaties. Hier voor in de plaats zagen we hier veel watervallen en beekjes. De hoogste top was nog steeds hoog genoeg voor een spectaculair uitzicht. Ook hier werden we begroet met dagelijks een groep walibi's die rondom de tent kwamen hangen. Naast de wandelingen hebben we elke dag een vuurtje gemaakt om ons warm te houden en waarboven we soms een worstje braade. Op een van de avonden hebben we aardappels gepoft en ribbetjes hier boven geBQQt. Erg lekker allemaal en weinig afwas! Na twee dagen zijn we uit Coolah vertrokken. We hadden er langer willen blijven, maar helaas was een deel afgesloten door te veel water.

We zijn verder richting de kust gaan reiden met als einddoel New Castle. Zo'n 70 KM boven Sydney. Omdat we wilden vissen zijn we gestopt bij Lake Liddlen. In eerste instantie leek het niks, maar het was een leuke stop. Het was een klein meertje met aan de overkant van de camping een Stroomcentrale. Om het half uur trok er een trein met kolen langs de camping van zo'n 600 meter lang die ervoor zorgde dat de centrale kon blijven draaien. De kolen worden gewonnen in de direct omgeving, dus tijdens de rit naar het meer zag je bergen die voor een groot deel waren afgegraven. We gooide onze hengel uit en jaja, ik heb raymond verslagen met 1-0 :) In de avond hebben we nog wat foto's geschoten van wolken met bliksem die rustig langs ons trok en hebben we door gevist todat het later in de avond begon te regenen. Na een filmpje in de auto zijn we naar de douchhokken gereden om onze tandem te poetsen en was het weer tijd om te slapen.

´S morgens zijn we vroeg richting New Castle vetrokken, waar we nu 3 dagen zijn verbleven. Op vrijdagmiddag hadden we de auto geparkeert in een parkeergarage en moesten we de auto voor 6 uur ophalen. De garage is namelijk in het weekend gesloten. Raymond ging rond kwart voor 6 naar de parkeergarage, maar kwam zonder auto terug. Het was al afgesloten en we zaten dus vast tot maandag. Pech, maar het maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Het hostel is een mooi oud herenhuis, en de andere reizigers in het hostel zijn erg sociaal. We zijn met z'n allen een avondje gaan volleybalen op het strand, een avond een wijntje drinken, socializen en luisteren naar het gepingel van een gitaarspeler en verder heb ik me vermaakt met af en toe een beetje internet, KFC als avondeten en een filmpje kijken op de tv in de openbare ruimte. Het is nu alweer maandag ochtend en dat betekent dat we verder moeten. Ik ga denk ik zo even een paar schoenen kopen, omdat ik mijn paar in Hervey bay ben vergeten en we weer gaan "hiken". M'n schoenen hangen nog aan de waslijn te drogen .... in Hervey Bay :P

We vertekken straks naar de Blue Mountains en gaan weer camperen. Blue Mountains National Park is een van de bekende national parks ten westen van Sydney.

Ik hoop dat deze blog niet te saai voor je is geweest :) Met al dat camperen heb ik geen spectaculaire dingen meegemaakt en het is moeilijk hier wat spannends over te schrijven ;) Voor mij was het wel weer erg leuk en heel mooi. Misschien dat de foto's je wat meer aanspreken!

Groetjes, Kus,
Arnout

Zand zand zand zand zand zand zand eiland

Een vroege blog,

Aangezien ik weer terug ben van Fraser Island en ik weer even internet tot mijn beschikking heb, schrijf ik maar even een verhaal over de 3 dagen op Fraser.

Het was vet :P!

Op vrijdag ochtend waren we om half 7 aanwezig bij het bedrijf die de 4 Wheel Drive Jeeps verhuurt. Hier kregen we het eerste half uur een film te zien over de regels op het eiland betreft snelheid, rijstijl op het zand en hoe we ons impact op de natuur zo laag mogelijk konden houden. Voordat we de video gingen kijken was de lucht blauw en scheen de zon. Na de film  was het bewolkt en grauw... en dat in 30 min...

Na de film laden we de auto in en reden we richting de ferry 10 km verderop. Na een uurtje wachten en 45 min op de boot reden we het eiland op.. Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Direct rij je op een zandbank en moest de auto in low gear (Tracktor stand ;) ). Wat een fun zeg :P Na en tocht van de west kust naar de oostkust kwamen we aan op het strand en werden we beloont met een prachtig uitzicht. Strand zover het oog rijkt, hoge golfen en een heerlijke zee wind. We besloten te lunchen en ik begon de noodles te maken. Ik hou wel van de noodles... Makkelijk en snel te bereiden en goed te eten. Kennelijk ben ik niet de enige, want toen ik het tweede portie klaar had kwamen er 5 dingo's richting onze auto. Snel snel snel zette ik het gasstelletje in de auto en zat ik samen met Nick de noodles te eten en uit het raam te kijken, terwijl de dingo's ons aan het inspecteren waren en hongerig om onze auto liepen. Dingo's kunnen aggresief worden wanneer ze teveel gevoederd worden en wanneer dit gebeurt worden ze afgemaakt. Een goede reden om ze niet te voeden dus...

Toen we onze maaltijd op hadden hebben we nog een tijdje bij de dingo's gezeten, die vrij tam overkwamen, en zetten we onze tocht voort. Raymond was aan de buurt om over het strand te racen. Na een kwartiertje achter het stuur krijg je er gevoel voor en trap je het gaspedaal goed in. Raymond werd iets te volmoedig ;) Na een 30 AHEAD sign te negeren, zijn motivatie was "Ahead is niet nu", klapte we met zo'n 70 KM per uur op een brede zoetwater rivier die over het strand liep. Haha, wat een klapper. De auto was zelfs nat van binnen :P

We stopte een poosje later bij Rainbow Sandblow. Na een redelijke hike landinwaarts liepen we eerst langs een kort beekje. Dit beekje begon vanuit een duin, liep 10 meter door het zand om vervolgens weer compleet in het zand te verdwijnen. Heel raar... We klommen verder de duin op en werden beloond met alweer een uniek uitzicht. Wat ik hier zag staat in mijn top 10. Links van me zie ik de zee, doorlopend naar bos en verder landinwaarts hoge duinen die van geel naar wit kleuren met vele donker oranje steenformaties. Het moet duizende en duizende jaren hebben geduurd om te onstaan zoals het nu is.

Op onze weg terug naar beneden kwamen we erachter dat onder de geel gekleurde duinen ook puur wit zand zat. We hebben even de moeite genomen om Fraser te schrijven en een groepsfoto te schieten. Het was rond 4e en vloed begon in te zetten. Het was tijd om ergens aan het strand de tenten op de zetten. Bij vloed is het namelijk niet meer mogelijk om over het strand te rijden.

De volgende morgen werd ik wakker en keek ik uit het raam van de auto richting de zee. Fit kon ik mezelf nog niet noemen, omdat ik niet gestrekt in de auto kon liggen, maargoed, wat maakt het uit, het is maar voor twee dagjes. In m'n ooghoek zag ik In de verte een adelaar vliegen. Hij had een redelijk grote slang in z'n klauwen en vloog richting de auto. Nadat hij was overgevlogen hielp Nick me te herinneren een foto te maken. Ik was namelijk te druk bezig met kijken om hieraan te denken.

Na het ontbijt scheurde we weer over het strand naar het noorden. We zijn hier even gestopt om te zwemmen bij een aantal rotsformaties die bij eb uit vele kleine poeltjes bestaat. Omdat vloed rond 1 uur zou zijn reden we vrij snel weer door. We wilden namelijk optijd van het strand zijn om een route te nemen die ons door het hartje van het eiland zou leiden. We waren net op tijd. Het strand was nog maar smal toen we de route vonden en Jan had al een keer door een golf gereden. Dit kan je een boete van 2500$ opleveren. Thanks Jan !

Gelukkig was ik dit gauw vergeten toen ik achter het stuur zat en door de bossen aan het rijden was. Wat een kick. Je drift soms stukken over de "weg" en je weet dat jij de enige bent die ervan geniet... De rest in de auto heeft zijn armen uitgestrekt en zet zich schrap voor de volgende hobbel, keul of scherpe bocht.

De route bracht ons langs een aantal duinvalktes en zoetwater meertjes te midden van de bossen. We hebben zoetwater schildpadden gezien en bij een van de meertjes gezwommen. Ik heb samen met Jan een rondje om een rietveld gezwommen midden in het meer. We dachten dat het daar ondiep zou zijn, maar het bleek dat het riet meters onder het water rijkt. We eindige de dag weer op het strand.

De volgende dag was het weer veel rijden en was onze laatste stop bij de touristische trekpleister Lake MCkenzie. Het was duidelijk waarom. Een groot meer met wit zand en helder water. We hebben hier de rest van de dag doorgebracht met zandkastelen bouwen, actie foto's maken en zonnen. Ik kreeg de eer om het laatste stuk offroad te rijden en heb me niet ingehouden. Na een uurtje op de ferry terug naar Hervey bay reden we weer richting de garage om onze autos op halen. Ik had de auto nog afgespoelt om het zout eraf te halen, maar volgens mij was dat niet nodig geweest. De duitse monteur was erg vriendelijk en controleerde de auto nauwelijks.

Dat was hem weer. Ik ga nu richting Raymond, omdat we eigenlijk al 30 geleden richting Brisbane zouden rijden...

Tot gauw,
groetjes en kus,
Arnout