Blauwe Bergen

Hallo!

Hebben jullie fijne kerstdagen gehad? Mijn kerstdagen waren niet zoals ik thuis gewent ben ;)
Maargoed, eerst wat over m'n laatste trip vanaf New Castle naar de Blue Mountains. Het was niet al te ver rijden vanaf New Castle. We stopten bij een tourist informatie punt om een kaart van het gebied te halen en vroegen hier hoe we bij de camping, die we eerder hadden uitgekozen, konden komen. De vrouw adviseerde ons niet hier naartoe te gaan, in verband met de staat van de wegen. Veel regenval en kuilen zouden de weg in een zeer slechte staat hebben gebracht. We besloten alsnog deze camping te nemen. Anders zouden we in een dorp camperen en dat was niet het plan... We zijn al door zoveel national parks gereden dat het vast niet zo erg kon zijn.

En ! het viel inderdaad mee. Na een kilometer of 8 door het bos te rijden kwamen we aan bij een afgelegen camping. Na enkele minuten zagen we iemand de camping op fietsen. Een fransman die net was begonnen aan z'n trip door Australië, op de fiets! We stookte een vuurtje en hadden weer een gezellige avond.

De volgende dag werden we pas rond 12e wakker. Omdat er geen douch was besloten we naar een riviertje te lopen. Het riviertje was iets verder als we dachten en ook trouwens een stuk kouder. Het koste ons aardig wat mentale kracht om een duik te nemen, maar het was vervrissend. Helaas moesten we ook weer terug de berg op, dus het was een beetje doelloos. Vervolgens reden we richting Katoomba. We maakte een stop bij Wenworth met een van de look-outs waar we een redelijke wandeltocht maakte langs een deel van de "grand canyon" met een waterval. Hier zagen we voor het eerst het uitzicht van de blue mountains. Een beeldschoon gebied. Na een mooie wandeling door berg inhammen met uitzicht op een grote waterval reden we door naar Katoomba waar we op een camping met warme douch stonden!

De volgende dag gingen we naar Echo Point. Het bekenste punt van de Blue Mountains. Hier kijk je uit over de zuidelijke vlakte van de Grand Canyon. We hadden zin in een grote hike en de Giant stairways, 900 treden naar beneden klonk goed. Dit zou ons langs de Three Sisters brengen. Drie hoge punten die los van de rotswand staan. Ray en ik stormde naar beneden en binnen 15 minuten waren aan de voet van de canyon. We besloten daarom een route langs de bodem van het ravijn te doen. Het was een aardige wandeling door de bossen. Na 1,5 uur kwamen we aan bij de route omhoog en zagen we heeeel veel traptreden. Wat een slopende wandeling! Zeker meer dan 1400 treden omhoog. Dit was de Giant stairways :P ! 1,5 uur, een liter water en een aantal zweetdruppels later stonden we weer boven aan de canyon. Nog een aardige wandeling terug naar Echo point, maar het was een super mooie tocht. Na de lunch, noodles koken op straat, deden we nog een wandeling naar een waterval, maar daarna was het echt tijd weer de camping op te zoeken en bij te komen. Een super zware dag die ons hele mooie plaatjes heeft opgeleverd.

De volgende dag reden we door richting het noorden om een andere camping op te zoeken. Hier stopten we voor het noordelijke gedeelte van de canyon. De hike die we hier hebben gemaakt was een van de beste van Australië. We begonnen bovenaan de bergwand en volgde een route naar een rivier die door het ravijn stroomt. Het pad liep tussen twee hoge rotswanden en het voelde weer heel tropisch aan. Tijdens de wandeling hoorde we nog valkbij een hard krakend geluid van een omvallende boom. We kwamen enkele seconden later andere mensen tegen die hetzelfde geluid juist van onze kant hoorde komen. We hebben het dus net gemist. Na zo'n 2 uur liep het pad weer omhoog langs de bergwand. Helaas begon het te regenen, maar waren er genoeg inhammen om in te schuilen.

Terug bij de auto zijn we doorgereden richting de camping waar we nog twee bezienswaardigheden hebben bezocht. Een lookout over een deel van de vallei en een bergwand die door winderosie een onnatuurlijke look heeft gekregen. 'S avonds kampeerde we weer hoog in de bergen. Ik meen zo'n 1200 meter en kwam er nog een Australische jongen bij ons zitten voor een babbeltje. Hij moest camperen met een groep voor schoolpunten. Ohja, ook vertelde hij ons dat de Blue Mountains zo heten, omdat de Eucalyptus bomen vocht uitstoten met een groenblauwig kleurtje

De ena laatste dag in de blue mountains reden we weer richting het oosten. De camping waar we wilden verblijven lag diep in het park en aan het begin van de ongeasvalteerde weg stond een Four Wheel Drive vermelding. We namen het bord maar serieus en sloegen deze camping over. Normaal gesproken staat er namelijk geen vermeldingen en dit is genoeg reden om het serieus te nemen. We reden weer richting het zuiden en zetten ons kamp op in de buurt van het gedeelte waar we onze Blue Mountains tour begonnen. Voordat we 's avonds een vuurtje maakte gaf een Aussie ons een tip de berg op te gaan. We zijn een berg met look-out op gereden die uitkeek over de dorpen tussen Sydney en het national park. Hier zijn we gebleven en hebbe het langzaam donker zien worden en de steden zien oplichten.  Daarna terug naar het kamp en vuurtje gebouwt en een drankje gedronken. De volgende dag was het weer niet geweldig en hebben we daarom niet gezwommen in het riviertje dat we hebben bezocht. Een van de laatste dingen die we hebben bekeken was een rotswand met aborigonal handafdrukken. De off road rit door de bossen was eigenlijk boeiender :P

En dat was de laatste kampeer dag. Ik kreeg de eer om richting Sydney te rijden en de stad in te gaan. Twee uur later reden we de stad in en kwamen we in het hartje van de stad. Na vele afslagen en half Sydney later vonden we het hostel.
De afgelope 1,5 week zijn we de eerste vier dagen bezig geweest de auto te verkopen. Eerst een dag door heel sydney gereden om flyers op te hangen en daarna drie dagen in een straat gestaan. Victoria street staat bekend als de straat om je auto te verkopen. We kregen de tweede dag nog een parkeer vergunning van iemand die in de straat woont, zodat we niet door de city rangers weggestuurd zouden worden en ook werden we een avond getrakteerd met pizza door een familie die een hele pizza over had :). Eindelijk hadden we geluk en kregen we een nummer van een jongen die vertelde dat een vriend van hem een auto zocht. De volgende ochtend ben ik met de auto naar hem toegereden en na een half uurtje praten was de auto verkocht. We zijn met z'n drieën naar zijn appartement gereden, hebben de papieren ingevult en de verkoop afgerond.

Nu we weer vrij waren zonder verplichtingen zijn we richting het hostel gaan lopen en zijn we bij een kapper gestopt. We hadden beide een knipbeurt nodig. Op eerste kerstdag hebben we een grote wandeling door de stad gemaakt op zoek naar BBQ vlees. Helaas zonder succes. We hebben de hele dag gewandeld en de parken, de bekende brug en de Opera House gezien. 'S avonds een biertje aan de rivier gedronken en gerelaxt samen met een Amirkaanse man. Bill, 41 jaar met penieon, ex militair. Tweede kerstdag waren de winkels weer open en hebben we een uitgebreide BBQ gehouden op het dakterras van ons hostel samen met een Nicolas, een duitser waarmee we de Whitsundays en Fraser hebben gezien en een ander meisje die we hier hebben ontmoet in het hostel. Helaas regende het wel, maar dat kon de kerstsfeer niet bederven. De afgelopen dagen hebben we nog een aantal markten bezocht waar Ray een standaard voor z'n camera heeft gekocht en ik me best heb gedaan een souvernier te vinden.

Nu zit ik lekker op de bank te hangen. We gaan zo even pizza halen en daarna naar 's werelds grootste IMAX scherm om TRON te bekijken. Ons vliegtuig naar Perth gaat om 6:00AM, dus het wordt een lange avond :)

Ik heb zin om weer te bewegen, nieuwe dingen te zien, Perth en Bali, here I come !

Kus,
Groetjes,
Arnout

Bergen geen steden

Hey Hey,

Ik heb geen idee hoeveel tijd er is verstreken sinds de laatste keer dat ik een blog heb geschreven. Dit komt vooral doordat we door de regen een aantal plekken hebben geskipt en gelijk naar national parks zijn gereden.


Na m'n laatste blog zijn we in de namiddag uit Hervey Bay vertrokken en naar Brisbane gereden. Brisbane was een hectische stad, waarin alle straten "one way" waren, dus het koste ons een rondje door de stad om bij het hostel aan te komen. Hier kwamen we weer iemand tegen die we al eerder hadden ontmoet in Aerlie Beach en geeft altijd wel leuke momenten :) Na een lekkere hap bij de MCdonalds heb ik nog een filmpje gekeken in de mini bios boven in het hostel en ben daarna wat nodige slaap gaan inhalen. Omdat het weer niet echt verbeterde besloten we het Steve Erwin Zoo over te slaan en naar Surfers Paradise te rijden. Eenmaal in Surfers Paradise hebben we wat foto's geschoten en rondgereden, maar besloten we verder te rijden, omdat we niet echt in de stemming waren voor deze feeststad. Surfers Paradise is een strand stad met wolkenkrabbers direct aan het strand. Het is de Salou/Loret voor de Australische jeugd. We reden door naar Byron Bay.

Byron Bay was een leuk dorpje met een chill-out gevoel. We zijn twee dagen op een camping  gebleven, maar hebben eigenlijk alleenmaar gelezen en gehangen op de camping, omdat het zo regenachtig bleef. Hierna zijn we land inwaarts gereden, omdat Raymond graag de outback wilde zien. Bij een van de tussenstops onderweg ben ik bij een touristinformatiepunt gaan vragen hoeveel KM's we moesten reiden om het begin van de zandvlakte te zien. De vrouw vertelde mij dat we geen zandvlakte, maar alleen grasvelden zouden zien. Ik had al van meerdere Aussies gehoort dat dit het natste jaar in 10 jaar tijd is, waardoor het overal groen is. In totaal zijn we +/- 350 KM landinwaarts gereden en hebben we een national park opgezocht. Mt Kaputar national park.

Drie dagen zijn we verbleven in dit beeldschone gebergte. De hoogste piek was 1550 meter en op de top zag je in het weste een oneindigde vlakte waar de outback begint en in het oosten de typische bergruggen van de oostkust . De bewolkingslijn lag ter hoogte van de bergtoppen, waardoor je zonnige blauwe vlaktes in de verte zag en dichtbij donkere regenwolken die schaduw worpen over de vallei. In deze bossen heb ik na 2,5 maand m'n eerste kangeroo gezien! De kangeroo's en walibi's hingen dagelijks rond de campings en waren erg nieuwsgierig. De camping waar we verbleven lag trouwens mooi central in het park en had tot onze vreugde twee warme douches :)


Door de hoogte waren de nachte in de park erg koud en sliep ik in twee slaapzaken. De tweede nacht was er een lichte storm. Het was een rare nacht in de tent. Lichtflitsen aan m'n voeteneinde en een harde ruis van bladeren door de sterke wind, die letterlijk rondom de plek waar wij campeerde trok...  Wanneer die wind over de tent heen zou trekken, hoorde je dat al een aantal seconde van te voren aankomen, en kon je je schrap zetten voordat de tent aan alle kanten begon te schudden, waardoor ik soms het plafond kon kussen... Ik slaap altijd extra lekker met regen of strom. Een relaxte avond dus.


Verder hebben we in dit national park meerdere bergtoppen bezocht. Sommige bereikbaar per auto en sommige bereikbaar met korte wandelingen van zo'n 2 uur. Elke bergtop had weer iets anders te bieden. Een bergtop was vlak en bedekt met vulkanische rotsen met pooltjes water die langzaam naar kleine stroompjes liepen. Bij een van andere toppen stak er een groote rots uit de berg waar je rondom kon lopen en waar in plaats van de eucaliptis, de boomsoort die overal groeit, ook grasbomen groeiden. Het regende bij deze stenentop door stroompjes die aan alle kanten langs de rand naar beneden vielen. Dit liep rondom de hele top en deze eindigde soms ook boven het pad waar je liep.  Op de laatste avond heb ik nog een fikkie gebouwt en brooddeeg gekneed, zodat we brood konden bakken boven het vuur. Een van de dingen die ik altijd in Frankrijk deed. Thanks voor de inspiratie mam.

Het volgende park waar we heen zijn gereden was Coolah National Park. Dit gebied was een meer heuvelachtig landschap. De ongeasvalteerde weg naar het park was 20 KM over modderwegen door heuvels en grasvlaktes,  waarop koeien graasden die soms ook op de weg stonden. Coolah was een rustig park waar we geen andere ziel tegen kwamen. Zoals ik al zei was het meer heuvelachtig landschap en waren er minder rotsformaties. Hier voor in de plaats zagen we hier veel watervallen en beekjes. De hoogste top was nog steeds hoog genoeg voor een spectaculair uitzicht. Ook hier werden we begroet met dagelijks een groep walibi's die rondom de tent kwamen hangen. Naast de wandelingen hebben we elke dag een vuurtje gemaakt om ons warm te houden en waarboven we soms een worstje braade. Op een van de avonden hebben we aardappels gepoft en ribbetjes hier boven geBQQt. Erg lekker allemaal en weinig afwas! Na twee dagen zijn we uit Coolah vertrokken. We hadden er langer willen blijven, maar helaas was een deel afgesloten door te veel water.

We zijn verder richting de kust gaan reiden met als einddoel New Castle. Zo'n 70 KM boven Sydney. Omdat we wilden vissen zijn we gestopt bij Lake Liddlen. In eerste instantie leek het niks, maar het was een leuke stop. Het was een klein meertje met aan de overkant van de camping een Stroomcentrale. Om het half uur trok er een trein met kolen langs de camping van zo'n 600 meter lang die ervoor zorgde dat de centrale kon blijven draaien. De kolen worden gewonnen in de direct omgeving, dus tijdens de rit naar het meer zag je bergen die voor een groot deel waren afgegraven. We gooide onze hengel uit en jaja, ik heb raymond verslagen met 1-0 :) In de avond hebben we nog wat foto's geschoten van wolken met bliksem die rustig langs ons trok en hebben we door gevist todat het later in de avond begon te regenen. Na een filmpje in de auto zijn we naar de douchhokken gereden om onze tandem te poetsen en was het weer tijd om te slapen.

´S morgens zijn we vroeg richting New Castle vetrokken, waar we nu 3 dagen zijn verbleven. Op vrijdagmiddag hadden we de auto geparkeert in een parkeergarage en moesten we de auto voor 6 uur ophalen. De garage is namelijk in het weekend gesloten. Raymond ging rond kwart voor 6 naar de parkeergarage, maar kwam zonder auto terug. Het was al afgesloten en we zaten dus vast tot maandag. Pech, maar het maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Het hostel is een mooi oud herenhuis, en de andere reizigers in het hostel zijn erg sociaal. We zijn met z'n allen een avondje gaan volleybalen op het strand, een avond een wijntje drinken, socializen en luisteren naar het gepingel van een gitaarspeler en verder heb ik me vermaakt met af en toe een beetje internet, KFC als avondeten en een filmpje kijken op de tv in de openbare ruimte. Het is nu alweer maandag ochtend en dat betekent dat we verder moeten. Ik ga denk ik zo even een paar schoenen kopen, omdat ik mijn paar in Hervey bay ben vergeten en we weer gaan "hiken". M'n schoenen hangen nog aan de waslijn te drogen .... in Hervey Bay :P

We vertekken straks naar de Blue Mountains en gaan weer camperen. Blue Mountains National Park is een van de bekende national parks ten westen van Sydney.

Ik hoop dat deze blog niet te saai voor je is geweest :) Met al dat camperen heb ik geen spectaculaire dingen meegemaakt en het is moeilijk hier wat spannends over te schrijven ;) Voor mij was het wel weer erg leuk en heel mooi. Misschien dat de foto's je wat meer aanspreken!

Groetjes, Kus,
Arnout

Zand zand zand zand zand zand zand eiland

Een vroege blog,

Aangezien ik weer terug ben van Fraser Island en ik weer even internet tot mijn beschikking heb, schrijf ik maar even een verhaal over de 3 dagen op Fraser.

Het was vet :P!

Op vrijdag ochtend waren we om half 7 aanwezig bij het bedrijf die de 4 Wheel Drive Jeeps verhuurt. Hier kregen we het eerste half uur een film te zien over de regels op het eiland betreft snelheid, rijstijl op het zand en hoe we ons impact op de natuur zo laag mogelijk konden houden. Voordat we de video gingen kijken was de lucht blauw en scheen de zon. Na de film  was het bewolkt en grauw... en dat in 30 min...

Na de film laden we de auto in en reden we richting de ferry 10 km verderop. Na een uurtje wachten en 45 min op de boot reden we het eiland op.. Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Direct rij je op een zandbank en moest de auto in low gear (Tracktor stand ;) ). Wat een fun zeg :P Na en tocht van de west kust naar de oostkust kwamen we aan op het strand en werden we beloont met een prachtig uitzicht. Strand zover het oog rijkt, hoge golfen en een heerlijke zee wind. We besloten te lunchen en ik begon de noodles te maken. Ik hou wel van de noodles... Makkelijk en snel te bereiden en goed te eten. Kennelijk ben ik niet de enige, want toen ik het tweede portie klaar had kwamen er 5 dingo's richting onze auto. Snel snel snel zette ik het gasstelletje in de auto en zat ik samen met Nick de noodles te eten en uit het raam te kijken, terwijl de dingo's ons aan het inspecteren waren en hongerig om onze auto liepen. Dingo's kunnen aggresief worden wanneer ze teveel gevoederd worden en wanneer dit gebeurt worden ze afgemaakt. Een goede reden om ze niet te voeden dus...

Toen we onze maaltijd op hadden hebben we nog een tijdje bij de dingo's gezeten, die vrij tam overkwamen, en zetten we onze tocht voort. Raymond was aan de buurt om over het strand te racen. Na een kwartiertje achter het stuur krijg je er gevoel voor en trap je het gaspedaal goed in. Raymond werd iets te volmoedig ;) Na een 30 AHEAD sign te negeren, zijn motivatie was "Ahead is niet nu", klapte we met zo'n 70 KM per uur op een brede zoetwater rivier die over het strand liep. Haha, wat een klapper. De auto was zelfs nat van binnen :P

We stopte een poosje later bij Rainbow Sandblow. Na een redelijke hike landinwaarts liepen we eerst langs een kort beekje. Dit beekje begon vanuit een duin, liep 10 meter door het zand om vervolgens weer compleet in het zand te verdwijnen. Heel raar... We klommen verder de duin op en werden beloond met alweer een uniek uitzicht. Wat ik hier zag staat in mijn top 10. Links van me zie ik de zee, doorlopend naar bos en verder landinwaarts hoge duinen die van geel naar wit kleuren met vele donker oranje steenformaties. Het moet duizende en duizende jaren hebben geduurd om te onstaan zoals het nu is.

Op onze weg terug naar beneden kwamen we erachter dat onder de geel gekleurde duinen ook puur wit zand zat. We hebben even de moeite genomen om Fraser te schrijven en een groepsfoto te schieten. Het was rond 4e en vloed begon in te zetten. Het was tijd om ergens aan het strand de tenten op de zetten. Bij vloed is het namelijk niet meer mogelijk om over het strand te rijden.

De volgende morgen werd ik wakker en keek ik uit het raam van de auto richting de zee. Fit kon ik mezelf nog niet noemen, omdat ik niet gestrekt in de auto kon liggen, maargoed, wat maakt het uit, het is maar voor twee dagjes. In m'n ooghoek zag ik In de verte een adelaar vliegen. Hij had een redelijk grote slang in z'n klauwen en vloog richting de auto. Nadat hij was overgevlogen hielp Nick me te herinneren een foto te maken. Ik was namelijk te druk bezig met kijken om hieraan te denken.

Na het ontbijt scheurde we weer over het strand naar het noorden. We zijn hier even gestopt om te zwemmen bij een aantal rotsformaties die bij eb uit vele kleine poeltjes bestaat. Omdat vloed rond 1 uur zou zijn reden we vrij snel weer door. We wilden namelijk optijd van het strand zijn om een route te nemen die ons door het hartje van het eiland zou leiden. We waren net op tijd. Het strand was nog maar smal toen we de route vonden en Jan had al een keer door een golf gereden. Dit kan je een boete van 2500$ opleveren. Thanks Jan !

Gelukkig was ik dit gauw vergeten toen ik achter het stuur zat en door de bossen aan het rijden was. Wat een kick. Je drift soms stukken over de "weg" en je weet dat jij de enige bent die ervan geniet... De rest in de auto heeft zijn armen uitgestrekt en zet zich schrap voor de volgende hobbel, keul of scherpe bocht.

De route bracht ons langs een aantal duinvalktes en zoetwater meertjes te midden van de bossen. We hebben zoetwater schildpadden gezien en bij een van de meertjes gezwommen. Ik heb samen met Jan een rondje om een rietveld gezwommen midden in het meer. We dachten dat het daar ondiep zou zijn, maar het bleek dat het riet meters onder het water rijkt. We eindige de dag weer op het strand.

De volgende dag was het weer veel rijden en was onze laatste stop bij de touristische trekpleister Lake MCkenzie. Het was duidelijk waarom. Een groot meer met wit zand en helder water. We hebben hier de rest van de dag doorgebracht met zandkastelen bouwen, actie foto's maken en zonnen. Ik kreeg de eer om het laatste stuk offroad te rijden en heb me niet ingehouden. Na een uurtje op de ferry terug naar Hervey bay reden we weer richting de garage om onze autos op halen. Ik had de auto nog afgespoelt om het zout eraf te halen, maar volgens mij was dat niet nodig geweest. De duitse monteur was erg vriendelijk en controleerde de auto nauwelijks.

Dat was hem weer. Ik ga nu richting Raymond, omdat we eigenlijk al 30 geleden richting Brisbane zouden rijden...

Tot gauw,
groetjes en kus,
Arnout

Sail away to sunshine

Hey Hey,

Ik ben op dit moment in Hervey Bay en ga zaterdag naar Fraser Island, een van de grote touristische trekpleisters. De afgelopen 2 weken zijn voorbij gevlogen. Nadat we afscheid van Camilla, het zweedse meisje, hadden genomen in Townsville, gingen Eddie, Raymond en ik verder richting het zuiden. Het regende non stop tot het plaatsje Ayr zo'n 100km onder Townsville. Hier wilden Raymond en ik het bekende schipwrak Yungala gaan duiken. Helaas was het weer te slecht en konden we geen slaapplek krijgen ( Er werden namelijk alleen mensen geaccepteerd die kwamen werken op de fruitboederijen. Er is een tekort aan plukkers in het gebied) en besloten we door de rijden naar Airlie Beach.

We kwamen rond 18:00 aan in Airlie Beach. Tijdens de rit van zo'n 350km hebben we weer alleen maar regenen gezien. In Airlie vonden we door het advies van een stel Nederlanders die we eerder hadden ontmoet een vrij nieuw hostel met bungalotjes. Na een goede nachtrust hebben we de volgende dag een zeiltour naar de Whitsunday Islands geboekt, 3 nachten. De katamara zou 3 dagen later vetrekken, dus we hadden een hoop niks doen voor ons. Hmmmm Heerlijk ;) Ik kan niks anders vertellen over die dagen, dan dat ik nu bij m'n 8 of 9ste boek ben, dat het nog meer regende en dat er 's avonds aardig wat wijn en bier is gedronken.

Woensdag was het zo ver ! Eddie, Ray en ik zaten bij de pier met 2 dozen bier en een zak goon te wachten tot iedereen gearriveerd was en we zouden gaan vertrekken. We werden voorgesteld aan onze tourleider, Richie, een vrij komische Engelsman. Eenmaal op de zeilboot moesten we onze slippers afstaan en zeilden we op de motor richting de eilanden. Het was een relaxte dag, Raymond en ik besloten 3 duiken tijdens deze trip gaan doen, waarvan in ieder geval 1 nacht duik. De eerste dag hebben we gedoken bij een strand en daarna de mensen op de boot een beetje leren kennen. De groep bestond uit allemaal aardig en relaxte mensen uit alle hoeken van de wereld. 'S avonds zijn we in een baai bij een van de eilanden gaan liggen en heb ik met een aantal mensen voorop de boot gehangen bij de hottub. De volgende morgen zijn we richting Whitsunday beach gevaren en werden we op het grootste eiland van de eilandengroep afgezet. Het strand op dit eiland is wit met poederachtig zand. Het is zo fijn dat de meeste camera's het begeven wanneer je ze open en bloot op je handdoek zou laten liggen. Bij elke stap die je neemt hoor je een piepend geluid onder je voeten vandaan komen door de wrijving van de korreltjes. Het is uniek... Na het bezoek aan dit eiland zijn we door gevaren naar de Great Barrier Reef om daar meer te duiken en te overnachten. Op weg hier naar toe werden eindelijk de zeilen gehezen.

Ik kan uren schrijven over m'n snorkel en duik avondturen bij dit tweede bezoek aan de great barrier reef. Ik zal proberen de hoogte punten met jullie te delen. In de middag heb ik tijdens een duik een stuk bruin koraal zien veranderen van kleur. Het was een redelijk grote octopus die "in no time" totaal zwart was en richting een hol zwom. Dit is de eerste keer in mijn duik ervaringen dat ik abrupt snel en kort begon adem te halen. Het is nou eenmaal een van de coolste beesten ter  wereld. In dezelfde duik heb we een stingray van zo'n 2,5 meter gespot. Je ziet enkel de ogen op de grond liggen met een heuvel zand eromheen die een indicatie geeft hoe groot het beest is. Toen ik dichtbij kwam steeg hij op en schudde het zand van zich af. Wat een joekel van een beest. Je bent niet bang, maar toch is het appart dat dit wezen Steve Erwin heeft gedood. Het hoogtepunt was weer de nachtduik. Ik had nog geen schildpad of haai gezien. Maar na deze duik was ik meer dan voldaan. Drie reuzen schildpadden, een haai, tientallen Giant Travellies die je op kleine visjes kan afsturen door je lamp erop te schijnen en twee groen gestippelde moray's. De schildpadden waren even groot als mijzelf... Als ik weer thuis ben vertel ik je graag een duik zoals deze in detail, maar ik wil je nu niet vervelen met lappe tekst over wat er links en rechts van me allemaal gebeurde ;)

Na een nacht slapen op de reef hebben we nog gesnorkelt wat me een paar hele fraaie foto's van een kleine schildpad heeft opgeleverd. We hebben zeker een half uur met dit beestje mee gezwommen en hebben hem, natuurlijk, geaait. Later die dag sloeg het weer om. Ik heb nog een tijd gesnorkelt met Eddie in dit noodweer. Wel appart om in de regen te zwemmen in de open zee.

'S avonds zijn we weer richting Whitsunday Island gevaren en hebben hier overnacht. Het weer was opgeklaard en kalm en op deze laatste avond bleven de meeste mensen op de boot nog even hangen op het voordek. Ik was eigenlijk wel elke avond daar te vinden en heb weer een aantal gezellige nieuwe mensen ontmoet en een paar nieuwe vrienden gemaakt. Raymond en ik hebben hierdoor nu ook een aantal mensen om kerst mee te vieren in Sydney :) Ik hoop nog meer zieltjes te kunnen werfen in de komende maand. Want, de meer zielen blablabla,je weet wel :)

Eenmaal terug zijn we nog een nacht in Airlie gebleven om een drankje met de groep te doen. Omdat het Eddie's laatste week in Australië was en daarom ook z'n laatste keer uit vond ik mijzelf 2 uur later tegenover een rij glazen met een ping pong bal. We speelde BeerPong in de bar. Een vrij komisch gezicht :) Het doel van het spel is je PingPongbal in het glas van de mensen van de overkant te krijgen, zodat ze moeten drinken. Nu denk je dat het een drinkspel is. Nou nee... Niemand krijgt de bal in het glas, dus je drinkt minder in plaats van meer.

Onze volgende stop was Town of 1770. Hier wilden we gaan surfen. We waren weer met z'n vieren op reis, omdat we een zwitserse vrouw, die we hebben leren kennen op de boot, hadden meegenomen. Pamela moest binnen 5 dagen in Brisbane zijn, dus kon de lift wel geruiken. We zijn twee dagen in 1770 gebleven en het is me gelukt om te surfen! Op de eerste dag hadden we een les genomen en ging het al redelijk. De tweede dag heb ik maar een keer kunnen staan, maar heb ik wel met mijn knieen op een paar grote golven gecruised. Nog steeds erg leuk. Na de dag op het strand zag ik 's avonds in de gezamelijke ruimte de receptioniste van het hostel aan mensen de vraag stellen of ze de keuken wilden schoonmaken. Aangezien niemand reageerde stak ik m'n hand op. Voor het klusje zou ik $5 krijgen en een uur internet. Ik had wel zin om even een berichtje aan jullie achter te laten, dus vooruit dan maar ;)

En zo heb ik weer m'n verhaal rond en eindig ik waar ik mee begon, Hervey Bay. Na 1770 zijn we hierheen gereden en hebben na een nacht in een hostel afscheid  van Eddie genomen. Hij belde, tot onze verassing, ons gister op of we 's avonds nog even langs wilden komen bij zijn hostel. Daar presenteerde hij twee grote vissen die hij had gevangen tijdens een vistourtje. Hij heeft ze vervolgens bereid en we hebben heerlijk Fish and Chips gegeten. De vissen waren trouwens "Black eyed sweet lips".

De fraser tour gaan we trouwens met twee duitsers doen, Nick en Jan, die we hier weer tegenkwamen in de supermarkt en al kende van de zeiltour. Backpackers doen nou eenmaal allemaal dezelfde dingen, dus wanneer iemand dezelfde richting op reist is de kans erg groot dat je hem vaker tegen gaat komen.

Voor nu weer vaarwel,
Vanavond Harry Potter :P,
Groeten en kus,
Arnout

Magnetic Island

Hey Hey,

Ik ben weer terug van Magnetic Island. In het kort was het een mooi eiland, maar zat het weer niet mee. Het was regenachtig en wanneer het niet regende was het warm en vochtig. Douche had dus geen enkele zin.

Na op de voorgaande inkopen te hebben gedaan voor 4 dagen Magnetic Island vetrokken we met de ferry richting het kleine eiland ( +/- 10 km x 10 km ). Eenmaal aangekomen vonden we al snel de camping uit de Lonely Planet. Nouja ... Camping... Het was een terrein met een grote bar en een aantal hutjes verspreid over het terrein met uitzicht op zee. Te midden van de hutjes was een kleine verhogen met een piep klein grasveldje, de "camping". We hadden een douche en keuken tot onze beschikking, prima dus.

Na het opzetten van de tent ( Die van Raymond is alweer gesneuveld :P We hebben de tentstok gerepareerd met ducktape) zijn we vervolgens richting het zuiden gereden en hebben hier een korte wandeling gemaakt naar een look-out. Op de weg naar beneden zagen Ray en ik nog een Walibi, mijn eerste! Dit is een klein soort kangeroo. Cool en niet bang :) Na een korte douche zijn we richting het strand gereden om hier te BBQen op een openbare BBQ. Het was op een elektrische en had daardoor niet dezelfde charmes als de voorgaande BBQ met het vuurtje. Daarbij stond er een sterke zee wind. Natuurlijk is geen enkele avond normaal en werden we gestalked door een Kakadoo. Een vogel die letterlijk het voedsel onder onze neus vandaan nam. Eerst van de BBQ en even later zelfs, toen we allemaal even niet keken, uit de handen van Camilla. Ze schrok met een keiharde gil en smeet het broodje met worstjes in haar eigen gezicht... De vogel slaagde er trouwens in een van de worstjes uit haar hand weg te pikken... Komisch ! Toen de BBQ over was werden we nog bezocht door een Wombat, een soort van rat eekhoorn, die in de bomen klautert en wat brood van ons at.

De volgende dag zijn we naar het noordelijke gedeelte van het eiland gereden om een wandeling te maken en Koalas te spotten. Binnen de eerste 200M van de wandeling zagen we een Koala in een boom hangen. Ze doen vrij weinig kan ik je vertellen ;) De wandeling bracht ons naar een oude command post uit de tijd van WOII, omringt door atelerie locaties, ronde zand gaten, die nu leeg stonden. Op de weg terug kwamen we weer dezelfde Koala tegen die nog steeds in de boom aan het hangen was.

Na een goede nachtrust zijn we gaan snorkellen. We hadden stinger suits gehuurt, omdat we werden gewaarschuwd voor de kwallen dit seizoen. We zagen er echt lachwekkend uit met die strakke pakken. Vooral raymond die een pak met hoofd en handbeschermers had.

Bij de tweede baai van die dag, florance bay, zijn we het water ingegaan en kwamen we erachter dat het zicht maar 2 meter was. We zwommen terug naar het strand. Hier zag ik aan de andere kant van de baai een donkere verkleuring in het water, wat betekent dat er koraal of gewoon veel planten zitten. Op de kaart van het eiland was in deze baai koraal aangegeven, dus er moest iets zijn. Ik moest en zou in ieder geval iets zien en vond ik het natuurlijk zonde de gehuurde stinger suits, je kent me. Eddie en ik gingen er nog een keer in en troffen een redelijk groot gebied koraal aan. Het was hier een stuk helderder. In ieder geval genoeg om de vissen duidelijk te zien. Ik had daarna nog meer geluk. Voor me zag ik een witte vlek bewegen in de grote zand storm in het water. Na even te tuuren besloot ik dat het niks was en snorkelde ik verder. Toen zag ik een grote lichtgekleurde, bijna witte, schildpad. Na Eddie te roepen trof ik niks meer onder me aan. Vijf minuten snorkelen later zag ik een witte vlek onder me bewegen, waarvan ik eerst dacht dat het gewoon zand was. Het steeg op en met 2 grote slagen zwom de schildpad weg. Het was de grootste schildpad die ik tot nu toe heb gezien en hij was heel erg wit. Door al het zand heb ik niet kunnen zien welk soort het was, maar hij was zeker 1,5 meter groot ! Hierna hebben we nog even bij een andere baai gerelaxt en zijn we weer terug getrokken naar de camping.

De volgende morgen hebben Raymond en ik onze medereizigers bij een pier afgezet om te vissen en zijn wij aan de grootste wandelroute van het eiland begonnen om, hopelijk,  meer Koalas te zien. Helaas hebben we, ondanks het turen naar alle bomen om ons heen, er geeneen meer gespot. Wel duizende hagedisjes, een reuze vlinder en reuze spin. Het landschap was weer prachtig en verandere regelmatig van bos naar grasvlakte met hier en daar een boom, naar rotsachtige heuvelranden. De wandeling koste ons een uur of 4 inclusief de 4 KM terug naar de auto. De afstand viel uiteindelijk wel mee, maar was slopend door het broeiende klimaat en het beklimmen van de bergen. Na een korte douch bij de camping hebben we nog even meegevist met Eddie. Niks gevangen, maar wel weer een grote groene schildpand en een sting ray gezien.

Vandaag regende het weer en hebben we de ferry naar Townsville genomen. De tweede tentstok van Ray's tent is trouwens nu ook al gebroken en hij werd wakker met een zwembad om zich heen. We kunnen dus alweer een nieuwe tent gaan kopen :S Morgen laten we het Zweedse meisje achter en reizen we door met Eddie richting Ayr als het weer goed is. Anders rijden we door naar het zuiden... richting het mooie weer.

Thuis is luxe,
Groetjes en kus,

Arnout.

Paluma National Park

Daar zit ik dan weer. Lekker in een hostel in Townsville, gedoucht, fris en een beetje aangeschoten door het nieuwe bier ;)

Deze week is weer voor bij gevlogen en was vooral vakantie stijl. Na de vorige trip door het gebied, de tablelands, onder Cairns hebben Ray en ik weer 3 daagjes in Korona geslapen. We hebben een kort tripje naar Crystal Casades gemaakt samen met vier andere mensen. Camilla (zweeds 29), Martijn (Nederlands 28), Will (Canadees btje tripie), Laura (Duits 21). Daar heb ik van een 8 meter hoge rots gesprongen en gerelaxt. De laatste avond op de trap van Corona was gezellig. Goon drinken en socializen. De volgende dag ben ben ik samen met Ray, Camilla en Eddie eindelijk richting het zuiden gereden. Nouja, niet direct. Eerst heb ik de auto naar de garage gebracht om het de rechter voorwiel na te laten kijken vanwege een piepend geluid, wat volgens de monteur werd veroorzaakt door zand en het inrijden van de nieuwe remmen, en moest ik samen met een grote schoen op de foto samen met een duitser, Fabian. Een warrige, goedhartige jongen die een grote schoen door Australië sleurt om er foto's van te maken met mensen die hij heeft ontmoet. Ik was een van de gelukkige. De schoen komt als hij terug in Duitsland is in een plaatselijke kroeg te hangen.

Eenmaal weg zijn we na een weer dagje Josiphine Falls naar de gratis camping bij de Boulders gegaan en hebben we geBBQt. We maakte een vuurtje en hebben ons vlees in een alluminuim bak gebakken. Het was gezellig, vooral toen Eddie wat ketchup gebruikte en de dop los zat. De volgende dag zijn we, doordat het regende, verder naar het zuiden gereden naar Paluma National Park.  Het was wel spijtig dat het regende, omdat ik nog graag Mount Batrle (1622M) wilde beklimmen. De zwaarste wandeling in de gehele omgeving.

We hebben 1 dag in Paluma park geslapen bij Big Crystal Creek. Het was weer regenachtig :( Ik heb daarom lekker in m'n zwembroek wat foto's gemaakt en ben na het douchen samen met de rest gaan zitten in het WC/Douch hok. Door het noodweer hebben we het avondeten, wat pasta, ook maar in het Douchhok gemaakt :) De tent die Ray en ik eerder hadden gekocht tijdens onze reis door de Tablelands bestond maar uit een laag en ik sliep dus maar weer in de auto op m'n luchtbed, omdat ik anders op een waterbed zou slapen. De volgende dag hebben we even gehangen bij de Rock Slides, een rivier vlakbij de camping en zijn we 's avonds door gereden naar het dorpje Rollingstone. Hier was een camping bij de zee... Beeldschoon ...

We zijn na een nachtrust weer naar Palume National Park gereden. De berg op, Ik weet niet wat de hoogte van de berg was, maar hij was hoog (1200M ?) Daar hebben we van het, wel nog bewolkte, uitzicht genoten en een bergwandeling door het bos gemaakt van een uur of 3. Het was niet meer zo tropisch als in het noorden, maar niettenmin erg mooi. Het uitzicht reikte tot ver op zee waar veel grote eilanden zichtbaar waren. Terwijl er in Cairns, Cape tribulation en eigenlijk het hele gebied rond cairns overal zwammen groeide zag ik hier er geeneen. Het zou kunnen komen door de hoogte en de kou. Tijdens de loop deden we nog een D-tour langs Cloudy creek, een beekje met kristal helder water. Ik nam nog een slok uit het beekje en kwam erachter dat het water puur en heerlijk was, het had geen smaak, zoals water hoort te zijn.

'S avonds hebben we gevist aan het strand, Ray en Edie hadden 3 haaien gevangen (40 CM ;) ) ! Blacktips, mooi om te zien en aan te raken. De volgende dag zouden we richting Townsville gaan, maar besloten we vanwege het mooie weer nog een dagje te blijven. Lekker hangen aan het strand, lezen, vissen, gewoon vakantie houden. Het was een rustige maar wel een leuke week.

Nu even bijtanken, en morgen met de ferry naar magnatic island. Daar heb ik echt zin in.

Arnout.

Tablelands

Hallllo lieve lezers,

Sorry voor mijn langste blog ooit ;) Het wordt bijna een dagboek. Ik heb vandaag ook een aantal video's geupload die je onderaan deze pagina vindt. Wanneer je erop klikt moet je weer naar boven scrollen en zie je het videoscherm. Alle video's vind je op YouTube, Channel ReizendArnoutje.

Afgelopen zaterdag de 23ste heb ik een touristische kaart van de omgeving en de lonely planet (Thx again pim!) geraadpleegd en heb een plan voor de week op papier gezet.

Zondag vertrokken we richting Lake Tinaroo. Het is een meer ontstaan door een stuwdam en is zo'n 15 KM lang. Het meer heeft de gebieden tussen de bergen in de omgeving onder water gezet, waardoor je vele doden/kale bomen in het meer ziet staan, terwijl alles eromheen groen is. Erg appart. Na een lange rit omhoog op een slingerend stuk  "Snelweg" namen we een afslag en gingen we een modderweg op. Op de slingersnelweg door de bergen zagen we trouwens erg veel sportieve motors rijden. Het was ook een heerlijke weg om met de motor te doen... Ik was wel jaloers ;)

Tijdens de weg naar een camping aan het meer zijn we gestopt bij een Fig Tree. Een Fig tree is een soort boom die zijn groei begint op de takken van een andere boom, om hem vervolgens door de jaren heen letterlijk op te slokken. Degene die we zagen had zo'n 4 bomen tot zich genomen en was naar schatting 300 jaar oud.

Eenmaal op de camping aangekomen konden we geen plek reserveren omdat we, natuurrrrrlijk, geen bereik hadden. Gelukkig zat er een Australische man op de camping met een telefoon die wel bereik had. Hij had een andere provider en zo konden we alsnog een plaats reserveren. De man was trouwens afkomstig uit Nederland. Jacoba Simones, volgens hem een typische Nederlandse naam 60 jaar geleden :)

Even later kwamen we erachter dat we geen tent stokken hadden gekregen heeft Raymond zijn best gedaan hem alsnog redelijk op te zetten en hebben we tijdens het avondeten, groene bloemkool aardappelen en hamburgers (jam jam), een campvuurtje gebouwd van ons stinkend oude matras. Luchtbedden zijn nou eenmaal praktisch. Het raarste van de avond was trouwens tijdens zonsondergang. Duizenden krekels begonnen tegelijk met een eentonig piepend geluid ! Zo hard en hoog dat we beiden een suis in ons oor hadden. Zo plotsling dat ze begonnen, zo verdween het geluid een uur later weer. Hier in het, iets minder tropische gebied, heb ik het nu al meegemaakt.

In de volgende twee dagen hebben we op een luxere camping geslapen met warme douches en een keukentje. De camping lag naast een van de twee kratermeertjes, Lake Echman en Lake Barrine,  waar we omheen hebben gelopen, zo'n 3 en 6 KM. In Lake Echman kon je heerlijk zwemmen en hebben we beide rustig gezelen en gehangen.

De vierde dag zijn we verder naar het zuiden gereden om een offroad route te nemen langs 3 watervallen. We hebben wat mooie fotos gemaakt en zijn door gegaan naar de volgende camping. We kwamen er achter dat we onze ketchup, mayo, BBQ sauce en kaas (zeer essentiele dingen voor de maaltijden die we eten) bij de vorige camping waren vergeten, maar gelukkig konden we wat van een camperende lokale man van 70tig, John, krijgen.

De volgende ochtend namen we een ochtend duik in een meertje 300 meter vanaf de camping om weer fris te ruiken. Na dit privebad zijn naar Josephine Falls gereden. Weer richting het noorden. Dit was de mooiste waterval die ik ooit heb gezien en je kon er ook nog eens vanaf glijden ook ! :) Twee uurtjes later zijn we naar de rivier "The Boulders" gegaan. Het rustige gedeelte van de rivier had iets weg van een Frans beekje. Er waren duidelijk meer Hollanders geweest, want in het beekje was een soort dam gebouwd. Je zag de vorm al redelijk. M'n Nederlandse genen speelde op en het was alweer een tijd geleden dat ik een dam had gebouwd. De laatste keer was in de Grand Canyon van Frankrijk samen met Daantje, alweer 1,5 jaar geleden. Ik moest en zou hem afmaken :P ! 4 uur later en een mooi rood tintje op m'n rug lag ik trots in mijn 3 bij 3 meter grote cirkel midden in de rivier en had ik een voldaan gevoel..
Een goeie dag... even gratis slapen op de camping bij de rivier en terug naar Carins.

Weer een week voorbij...

Groetjes en kusjes aan iedereen,

Arnout

Tropische REGENwoud

Hier toch nog even een berichtje over Cape Tribulation. Ik probeer het kort te houden, aangezien Raymond al aardig wat heeft verteld :)

Na het duiken hebben we de auto opgehaald en zijn we richting het noorden gereden. Cape Tribulation is zo'n 2,5 uur rijden. De eerste dag richting Cape tribulation zijn we gestopt bij een riviertje en hebben we een kort krokodillen tourtje genomen.

Nadat we de ferry over de Mossman rivier hadden genomen rijd je direct in het regenwoud. Links en rechts van je zie je exotische planten en riviertjes tussen de bomen stromen. Het is zo mooi :) We vonden goedkope camping plekken van de regering, waarbij je enkel een WCtje had. Bij de WC's zaten trouwens spinnen die even groot zijn als je vuist! Je kampeert hier in het regenwoud en toch is de zee op 50 meter van je kampeerplek. We konden trouwens de camping plek enkel met een vaste telefoon bij een informatie shop reserveren, een mobiel netwerk bestaat er niet.

De tweede dag zijn we naar Cape tribulation Beach gereden en begonnen we aan de Mount Sorrow Hike, 800 M, en hebben hem beklommen ! Een zware tocht door het regenwoud van 6 uur. Hoewel je "In the middle of nowhere" bent kwamen we toch Nederlanders tegen, Het zal ook eens niet zo zijn :P

Ik zei nog tegen Raymond dat de wandeling echt iets voor Pjo en Mike zou zijn. Dit is de Alpen maal 100. Met lianen de berg op en af klimmen en over bomen klouteren. Het pad was niet te zien en je volgde een weg door middel van gekleurde touwtjes die aan bomen gebonden waren. Op de weg naar beneden raakten we nog de weg even kwijt en moesten we weer naar boven klouteren tussen de bomen door en begon het ook nog eens te regenen. We begonnen te rennen door het woud en waren gesloopt toen we eindelijk na 6 uur weer beneden stonden.

Na een dag vast te hebben gezeten door overstromingen, de weg was zeg maar weg, zit ik nu weer in het het zeflde Hostel in Cairns, Korona, en heb samen met Ray een nieuwe route voor aankomende weg uitgezocht.

Als je m'n vorige blog over het duiken hebt gemist kan je die hier rechts vinden. ( blog geschiedenis).

Groetjes aan jullie allemaal, Hoe is het thuis jongens? tot volgende week,

Arnout

Week 2, Duikennnn

Hey hey,

Alweer 2 weken. De tijd vliegt. Vooral de afgelopen week, waarin Ray en ik onze SSI Advance duik certificaat hebben gehaald! Ik mag nu tot 30 meter en nacht duiken :) ! Het weekend voordat de duik cursus begon verliep langzaam. Je kent het wel. Je wacht ergens op dussss de tijd schiet niet op. We zitten trouwens weer in een nieuw hostel (3e alweer). Korona, een stuk goedkoper, kleiner en meer sfeer... We brachten de avonden door op de trap van het hostel waar de meeste backpackers in dit hostel zich verzamelen om zich langzaam te beschenken. De trap loopt namelijk aan de buiten kant omhoog en is de enige rokers plek. Duitsers, Taiwaneese, Engelse, u name it. Het zit hier allemaal bij elkaar. Ik heb hier een nieuw woord geleerd: "Goon". Iedere backpacker drinkt het. Het is witte wijn voor €11 per 4 liter. Cheapest way to get pissed. En met Pissed bedoel ik natuurlijk dronken :P

Afgelopen dinsdag was het zover ! De duik cursus. We werden vanaf de winkel naar een gebouwtje gebracht met een zwembadje van 4 meter diep. Onze instructeur was top. Een echte Australische kerel, Ethan, die kan lullen als brugman. Na een testje van 200 meter zwemmen en 10 min drijven moest je worden gekeurd door een doktor. Ik was benieuwd, omdat ik weet dat ik kleine longen heb. Roken helpt natuurlijk ook niet mee. Maar alles was goed. Raymond's long inhoud ging over de meter heen (6+) en ik had 4.

De eerste twee dagen hebben we oefeningen gedaan in het zwembad en 's ochtens theorie behandeld. Het ging vooral over het uitzetten van lucht en koolstofdioxide vergifteging die snel optreden in het lichaam op dieptes van + 5 meter. In de middag kregen we beide dagen uitleg over de uitrusting, onderwater signalen en oefeningen die je moest doen om je certificaat te halen.
Donderdag was het zo ver. We gingen naar de Great Barrier Reef! In Cairns was het vies weer, Nederlands kan je gerust zeggen, maar eenmaal op zee scheen het zonnetje weer. We werden met een redelijk grote boot vol met Aziaten naar een platform op zee gebracht. Onderweg kregen we nog een handige instructie in een Aziatische taal over hoe je moet flipperen (Erg lastig). Er werd ons verteld dat de Aziatische mensen flippers op hun handen doen, met spijkerbroek wilde snorkelen en bijna allemaal met reddingsvest snorkellen. Ze blijken niet zo handig te zijn in het water ;) Vanaf het platform werden we vervolgens naar de overnachtings boot gebracht. We zouden hierop drie dagen verblijven.

Het duiken... In een woord spannend! We werden in twee groepjes gesplit. Raymond was mijn "Buddy" wat betekende dat we elkaar in de gaten moesten houden en lucht moesten delen in het geval van nood. De eerste duik was een btje rond cruisen. Ethan liet ons gelijk een giant clam zien. Een Schelp van wel een meter groot. Raymond raakte hem aan en hij schoot gedeeltelijk dicht. Ik kan er wel om lachen, hij kreeg een shocky :P

De tweede duik begon het. Je moest je skills laten zien. We zaten in een kringetje om de instructeur heen. Ik zal niet alle oefeningen vertellen, dat zijn in totaal 3/4 duiken, maar natuurlijk wel degene waarbij ik half stikte :P Ethan kwam voor me zitten met een extra lucht systeem en vervolgens moest ik mijn masker af doen, weer opzetten en hem weer volblazen met lucht. Zodra je het masker af doet voel je het water in je neus, heb je je ogen dicht en moet je door je mond blijven ademen. Zo'n onnatuurlijk gevoel ! Op de tast zette ik m'n masker weer op en klaarde hem. Helaas pindakaas ! Hij was nog niet volledige leeg en ik ademde iets door me neus. Probeer maar eens te hoesten onderwater met een ademsysteem in je mond ... Dat gaat niet ;) Na een aantal kort schokende adempjes waarbij het water samen met lucht m'n maag in kwam kon ik het masker leeg blazen en weer zien. Met wat moeite liet ik de grootste boer die ik ooit heb gelaten.

Op de tweede dag van de boot kregen we 's ochtens, onderwater, ons certificaat. Hierbij moest je nog eenkeer het masker verwijderen. Een zonnebril opdoen en onderwater bier drinken. Appart, maargoed, alles voor je certificaat ! We zaten in een grote kring met z'n 8e. Ondertussen zwom een giga grote "Humphead Maori Wrasse" om ons heen. Google die maar eens op :) Toen het eenmaal mijn beurt was deed ik m'n masker af. Je hebt je ogen natuurlijk dicht en ik kreeg de zonnebril in m'n handen geduwd. Na het opzetten deed ik m'n ademshaling systeem uit en dronk ik het bier. Toen ik weer aan het ademen was en op de tast m'n masker opzetten lukte het me niet om genoeg lucht erin te pompen. Eerste poging, ogen open en ik zag alleenmaar water, tweede poging, hetzelfde, derde poging, alweer. Bij de vierde poging zag ik Ethan m'n masker vastpakken en deed hij iets. Vervolgens lukte het me om het water weg te pompen met m'n neus en zag ik een lachende instructeur. Wat was er aan de hand ?

Ik had de zonnebril nog op onder m'n masker :P hahaha.

In totaal hebben we 9 keer gedoken. Ook hadden we besloten een beetje extra te betalen op de boot, zodat we gelijk ons Advance certificaat zouden ontvangen. Hiermee mag je tot 30 meter diep gaan in plaats van 18. De nacht en 30 meter duik waren beiden super. Ik heb een slapende groene schildpad gezien van een cm of 80 en op 30 meter diepte een ei zonder schil mogen vasthouden. (Wanneer je op de diepte de schil breekt blijft hij rondzweven). En ook een aantal haaien gezien. Al met al een mooi avondtuur. Morgen, maandag de 18e, krijgen we de auto trouwens en gaan we richting het noorden naar Cape Tribulation. Daar kan je het regenwood in.

Groetjes aan jullie allemaal. Kus aan thuis.

Arnout

Aangekomen !

Daar zit je dan... Aan de andere kant van de wereld :P

De heenreis verliep voorspoedig. Ray en ik werden door onze ouders naar Brussel gebracht waar we om 22:20 opstegen richting Australië, downunder m8 ! En wat een vlucht, 40 uur waren we onderweg. Vooral na de stop in Abu Dhabi raakte ik me tijdsbesef totaal kwijt en was ik uitgeput. Je kan gerust zeggen gesloopt. In het 2e vliegtuig viel ik in slaap en heb ik het opstijgen zelfs gemist :P Het was Slapen, wakker, ff staan, slapen en weer wakker. Eenmaal in Sydney hadden we 10 minuten vertraging, waardoor we de vlucht naar Cairns misten. We hadden geen idee welke maatschappij ons naar Cairns zou brengen. Na de 2e maatschappij werden naar een andere terminal gestuurd en vonden we onze vlucht. Gelukkig konden we na 4 uurtjes weer verder vliegen. Dus even een burgertje bij de burger king, hier de Hungry Jacks, en weer verder. Ik heb nog snel 2 uurtjes slaap gepakt en daarna waren we bij de eindbestemming Cairns! 30Cm en vochhhhtig :)

We pakte de bus naar het hartje van de stad en rond 18:00 lokale tijd arriveerde we bij een hostel die we net hadden uitgezocht. Geluk lachte ons weer toe ! We kregen de laatste 2 plekken van het hostel, maar moesten de volgende dag wel weer een ander hostel boeken. Alles is hier trouwens super geregeld voor backpackers. Dagelijks gratis pendelbus en avond eten.

De volgende dag gingen we het naar het grootste hostel in de stad. Het was een aardige upgrade. Zwembad met waterval, volleybal veld en 1 minuut van het strand, maar we 2 keer zo duur. Nu we een nieuwe slaapplek hadden gingen we een rondje cairns doen, omdat we pas van 2e de kamer in konden. Even wat informatie halen over duiken en bedenken wat we nou wilde doen.

Het was super relaxt dat alles nu gereld was, maar toch voelde het nog niet goed. Cairns is toch een beetje een touristische plek en zowel ik als Raymond zijn opzoek naar de outback... Natuur... uitzichten.. je weet het wel :P Dus na wat discuseren op een bankje, zo'n typische Arnout Raymond discussie ;), gingen we maar wat informatie halen over auto verhuur. In de eerste beste tourist informatie shop kregen we een flyer van een auto shop een paar straten verder. We zijn door de stad gelopen en vonden hem in een uithoek van de stad.. Al lichtelijk verbrand trouwens, want m'n zonnebrand zat nog in m'n backpack.

2 uur later stonden we buiten de autoshop ...

Ik m'n eerst auto gekocht, een Ford Falcon met 270.000 KM op de teller, hahaha.

Groetjes aan jullie allemaal! Kus aan Mama.

Ohja ons Austrlische nummer is 0422023268 (Ik weet niet wat er voor moet)