Tablelands

Hallllo lieve lezers,

Sorry voor mijn langste blog ooit ;) Het wordt bijna een dagboek. Ik heb vandaag ook een aantal video's geupload die je onderaan deze pagina vindt. Wanneer je erop klikt moet je weer naar boven scrollen en zie je het videoscherm. Alle video's vind je op YouTube, Channel ReizendArnoutje.

Afgelopen zaterdag de 23ste heb ik een touristische kaart van de omgeving en de lonely planet (Thx again pim!) geraadpleegd en heb een plan voor de week op papier gezet.

Zondag vertrokken we richting Lake Tinaroo. Het is een meer ontstaan door een stuwdam en is zo'n 15 KM lang. Het meer heeft de gebieden tussen de bergen in de omgeving onder water gezet, waardoor je vele doden/kale bomen in het meer ziet staan, terwijl alles eromheen groen is. Erg appart. Na een lange rit omhoog op een slingerend stuk  "Snelweg" namen we een afslag en gingen we een modderweg op. Op de slingersnelweg door de bergen zagen we trouwens erg veel sportieve motors rijden. Het was ook een heerlijke weg om met de motor te doen... Ik was wel jaloers ;)

Tijdens de weg naar een camping aan het meer zijn we gestopt bij een Fig Tree. Een Fig tree is een soort boom die zijn groei begint op de takken van een andere boom, om hem vervolgens door de jaren heen letterlijk op te slokken. Degene die we zagen had zo'n 4 bomen tot zich genomen en was naar schatting 300 jaar oud.

Eenmaal op de camping aangekomen konden we geen plek reserveren omdat we, natuurrrrrlijk, geen bereik hadden. Gelukkig zat er een Australische man op de camping met een telefoon die wel bereik had. Hij had een andere provider en zo konden we alsnog een plaats reserveren. De man was trouwens afkomstig uit Nederland. Jacoba Simones, volgens hem een typische Nederlandse naam 60 jaar geleden :)

Even later kwamen we erachter dat we geen tent stokken hadden gekregen heeft Raymond zijn best gedaan hem alsnog redelijk op te zetten en hebben we tijdens het avondeten, groene bloemkool aardappelen en hamburgers (jam jam), een campvuurtje gebouwd van ons stinkend oude matras. Luchtbedden zijn nou eenmaal praktisch. Het raarste van de avond was trouwens tijdens zonsondergang. Duizenden krekels begonnen tegelijk met een eentonig piepend geluid ! Zo hard en hoog dat we beiden een suis in ons oor hadden. Zo plotsling dat ze begonnen, zo verdween het geluid een uur later weer. Hier in het, iets minder tropische gebied, heb ik het nu al meegemaakt.

In de volgende twee dagen hebben we op een luxere camping geslapen met warme douches en een keukentje. De camping lag naast een van de twee kratermeertjes, Lake Echman en Lake Barrine,  waar we omheen hebben gelopen, zo'n 3 en 6 KM. In Lake Echman kon je heerlijk zwemmen en hebben we beide rustig gezelen en gehangen.

De vierde dag zijn we verder naar het zuiden gereden om een offroad route te nemen langs 3 watervallen. We hebben wat mooie fotos gemaakt en zijn door gegaan naar de volgende camping. We kwamen er achter dat we onze ketchup, mayo, BBQ sauce en kaas (zeer essentiele dingen voor de maaltijden die we eten) bij de vorige camping waren vergeten, maar gelukkig konden we wat van een camperende lokale man van 70tig, John, krijgen.

De volgende ochtend namen we een ochtend duik in een meertje 300 meter vanaf de camping om weer fris te ruiken. Na dit privebad zijn naar Josephine Falls gereden. Weer richting het noorden. Dit was de mooiste waterval die ik ooit heb gezien en je kon er ook nog eens vanaf glijden ook ! :) Twee uurtjes later zijn we naar de rivier "The Boulders" gegaan. Het rustige gedeelte van de rivier had iets weg van een Frans beekje. Er waren duidelijk meer Hollanders geweest, want in het beekje was een soort dam gebouwd. Je zag de vorm al redelijk. M'n Nederlandse genen speelde op en het was alweer een tijd geleden dat ik een dam had gebouwd. De laatste keer was in de Grand Canyon van Frankrijk samen met Daantje, alweer 1,5 jaar geleden. Ik moest en zou hem afmaken :P ! 4 uur later en een mooi rood tintje op m'n rug lag ik trots in mijn 3 bij 3 meter grote cirkel midden in de rivier en had ik een voldaan gevoel..
Een goeie dag... even gratis slapen op de camping bij de rivier en terug naar Carins.

Weer een week voorbij...

Groetjes en kusjes aan iedereen,

Arnout

Tropische REGENwoud

Hier toch nog even een berichtje over Cape Tribulation. Ik probeer het kort te houden, aangezien Raymond al aardig wat heeft verteld :)

Na het duiken hebben we de auto opgehaald en zijn we richting het noorden gereden. Cape Tribulation is zo'n 2,5 uur rijden. De eerste dag richting Cape tribulation zijn we gestopt bij een riviertje en hebben we een kort krokodillen tourtje genomen.

Nadat we de ferry over de Mossman rivier hadden genomen rijd je direct in het regenwoud. Links en rechts van je zie je exotische planten en riviertjes tussen de bomen stromen. Het is zo mooi :) We vonden goedkope camping plekken van de regering, waarbij je enkel een WCtje had. Bij de WC's zaten trouwens spinnen die even groot zijn als je vuist! Je kampeert hier in het regenwoud en toch is de zee op 50 meter van je kampeerplek. We konden trouwens de camping plek enkel met een vaste telefoon bij een informatie shop reserveren, een mobiel netwerk bestaat er niet.

De tweede dag zijn we naar Cape tribulation Beach gereden en begonnen we aan de Mount Sorrow Hike, 800 M, en hebben hem beklommen ! Een zware tocht door het regenwoud van 6 uur. Hoewel je "In the middle of nowhere" bent kwamen we toch Nederlanders tegen, Het zal ook eens niet zo zijn :P

Ik zei nog tegen Raymond dat de wandeling echt iets voor Pjo en Mike zou zijn. Dit is de Alpen maal 100. Met lianen de berg op en af klimmen en over bomen klouteren. Het pad was niet te zien en je volgde een weg door middel van gekleurde touwtjes die aan bomen gebonden waren. Op de weg naar beneden raakten we nog de weg even kwijt en moesten we weer naar boven klouteren tussen de bomen door en begon het ook nog eens te regenen. We begonnen te rennen door het woud en waren gesloopt toen we eindelijk na 6 uur weer beneden stonden.

Na een dag vast te hebben gezeten door overstromingen, de weg was zeg maar weg, zit ik nu weer in het het zeflde Hostel in Cairns, Korona, en heb samen met Ray een nieuwe route voor aankomende weg uitgezocht.

Als je m'n vorige blog over het duiken hebt gemist kan je die hier rechts vinden. ( blog geschiedenis).

Groetjes aan jullie allemaal, Hoe is het thuis jongens? tot volgende week,

Arnout

Week 2, Duikennnn

Hey hey,

Alweer 2 weken. De tijd vliegt. Vooral de afgelopen week, waarin Ray en ik onze SSI Advance duik certificaat hebben gehaald! Ik mag nu tot 30 meter en nacht duiken :) ! Het weekend voordat de duik cursus begon verliep langzaam. Je kent het wel. Je wacht ergens op dussss de tijd schiet niet op. We zitten trouwens weer in een nieuw hostel (3e alweer). Korona, een stuk goedkoper, kleiner en meer sfeer... We brachten de avonden door op de trap van het hostel waar de meeste backpackers in dit hostel zich verzamelen om zich langzaam te beschenken. De trap loopt namelijk aan de buiten kant omhoog en is de enige rokers plek. Duitsers, Taiwaneese, Engelse, u name it. Het zit hier allemaal bij elkaar. Ik heb hier een nieuw woord geleerd: "Goon". Iedere backpacker drinkt het. Het is witte wijn voor €11 per 4 liter. Cheapest way to get pissed. En met Pissed bedoel ik natuurlijk dronken :P

Afgelopen dinsdag was het zover ! De duik cursus. We werden vanaf de winkel naar een gebouwtje gebracht met een zwembadje van 4 meter diep. Onze instructeur was top. Een echte Australische kerel, Ethan, die kan lullen als brugman. Na een testje van 200 meter zwemmen en 10 min drijven moest je worden gekeurd door een doktor. Ik was benieuwd, omdat ik weet dat ik kleine longen heb. Roken helpt natuurlijk ook niet mee. Maar alles was goed. Raymond's long inhoud ging over de meter heen (6+) en ik had 4.

De eerste twee dagen hebben we oefeningen gedaan in het zwembad en 's ochtens theorie behandeld. Het ging vooral over het uitzetten van lucht en koolstofdioxide vergifteging die snel optreden in het lichaam op dieptes van + 5 meter. In de middag kregen we beide dagen uitleg over de uitrusting, onderwater signalen en oefeningen die je moest doen om je certificaat te halen.
Donderdag was het zo ver. We gingen naar de Great Barrier Reef! In Cairns was het vies weer, Nederlands kan je gerust zeggen, maar eenmaal op zee scheen het zonnetje weer. We werden met een redelijk grote boot vol met Aziaten naar een platform op zee gebracht. Onderweg kregen we nog een handige instructie in een Aziatische taal over hoe je moet flipperen (Erg lastig). Er werd ons verteld dat de Aziatische mensen flippers op hun handen doen, met spijkerbroek wilde snorkelen en bijna allemaal met reddingsvest snorkellen. Ze blijken niet zo handig te zijn in het water ;) Vanaf het platform werden we vervolgens naar de overnachtings boot gebracht. We zouden hierop drie dagen verblijven.

Het duiken... In een woord spannend! We werden in twee groepjes gesplit. Raymond was mijn "Buddy" wat betekende dat we elkaar in de gaten moesten houden en lucht moesten delen in het geval van nood. De eerste duik was een btje rond cruisen. Ethan liet ons gelijk een giant clam zien. Een Schelp van wel een meter groot. Raymond raakte hem aan en hij schoot gedeeltelijk dicht. Ik kan er wel om lachen, hij kreeg een shocky :P

De tweede duik begon het. Je moest je skills laten zien. We zaten in een kringetje om de instructeur heen. Ik zal niet alle oefeningen vertellen, dat zijn in totaal 3/4 duiken, maar natuurlijk wel degene waarbij ik half stikte :P Ethan kwam voor me zitten met een extra lucht systeem en vervolgens moest ik mijn masker af doen, weer opzetten en hem weer volblazen met lucht. Zodra je het masker af doet voel je het water in je neus, heb je je ogen dicht en moet je door je mond blijven ademen. Zo'n onnatuurlijk gevoel ! Op de tast zette ik m'n masker weer op en klaarde hem. Helaas pindakaas ! Hij was nog niet volledige leeg en ik ademde iets door me neus. Probeer maar eens te hoesten onderwater met een ademsysteem in je mond ... Dat gaat niet ;) Na een aantal kort schokende adempjes waarbij het water samen met lucht m'n maag in kwam kon ik het masker leeg blazen en weer zien. Met wat moeite liet ik de grootste boer die ik ooit heb gelaten.

Op de tweede dag van de boot kregen we 's ochtens, onderwater, ons certificaat. Hierbij moest je nog eenkeer het masker verwijderen. Een zonnebril opdoen en onderwater bier drinken. Appart, maargoed, alles voor je certificaat ! We zaten in een grote kring met z'n 8e. Ondertussen zwom een giga grote "Humphead Maori Wrasse" om ons heen. Google die maar eens op :) Toen het eenmaal mijn beurt was deed ik m'n masker af. Je hebt je ogen natuurlijk dicht en ik kreeg de zonnebril in m'n handen geduwd. Na het opzetten deed ik m'n ademshaling systeem uit en dronk ik het bier. Toen ik weer aan het ademen was en op de tast m'n masker opzetten lukte het me niet om genoeg lucht erin te pompen. Eerste poging, ogen open en ik zag alleenmaar water, tweede poging, hetzelfde, derde poging, alweer. Bij de vierde poging zag ik Ethan m'n masker vastpakken en deed hij iets. Vervolgens lukte het me om het water weg te pompen met m'n neus en zag ik een lachende instructeur. Wat was er aan de hand ?

Ik had de zonnebril nog op onder m'n masker :P hahaha.

In totaal hebben we 9 keer gedoken. Ook hadden we besloten een beetje extra te betalen op de boot, zodat we gelijk ons Advance certificaat zouden ontvangen. Hiermee mag je tot 30 meter diep gaan in plaats van 18. De nacht en 30 meter duik waren beiden super. Ik heb een slapende groene schildpad gezien van een cm of 80 en op 30 meter diepte een ei zonder schil mogen vasthouden. (Wanneer je op de diepte de schil breekt blijft hij rondzweven). En ook een aantal haaien gezien. Al met al een mooi avondtuur. Morgen, maandag de 18e, krijgen we de auto trouwens en gaan we richting het noorden naar Cape Tribulation. Daar kan je het regenwood in.

Groetjes aan jullie allemaal. Kus aan thuis.

Arnout

Aangekomen !

Daar zit je dan... Aan de andere kant van de wereld :P

De heenreis verliep voorspoedig. Ray en ik werden door onze ouders naar Brussel gebracht waar we om 22:20 opstegen richting Australië, downunder m8 ! En wat een vlucht, 40 uur waren we onderweg. Vooral na de stop in Abu Dhabi raakte ik me tijdsbesef totaal kwijt en was ik uitgeput. Je kan gerust zeggen gesloopt. In het 2e vliegtuig viel ik in slaap en heb ik het opstijgen zelfs gemist :P Het was Slapen, wakker, ff staan, slapen en weer wakker. Eenmaal in Sydney hadden we 10 minuten vertraging, waardoor we de vlucht naar Cairns misten. We hadden geen idee welke maatschappij ons naar Cairns zou brengen. Na de 2e maatschappij werden naar een andere terminal gestuurd en vonden we onze vlucht. Gelukkig konden we na 4 uurtjes weer verder vliegen. Dus even een burgertje bij de burger king, hier de Hungry Jacks, en weer verder. Ik heb nog snel 2 uurtjes slaap gepakt en daarna waren we bij de eindbestemming Cairns! 30Cm en vochhhhtig :)

We pakte de bus naar het hartje van de stad en rond 18:00 lokale tijd arriveerde we bij een hostel die we net hadden uitgezocht. Geluk lachte ons weer toe ! We kregen de laatste 2 plekken van het hostel, maar moesten de volgende dag wel weer een ander hostel boeken. Alles is hier trouwens super geregeld voor backpackers. Dagelijks gratis pendelbus en avond eten.

De volgende dag gingen we het naar het grootste hostel in de stad. Het was een aardige upgrade. Zwembad met waterval, volleybal veld en 1 minuut van het strand, maar we 2 keer zo duur. Nu we een nieuwe slaapplek hadden gingen we een rondje cairns doen, omdat we pas van 2e de kamer in konden. Even wat informatie halen over duiken en bedenken wat we nou wilde doen.

Het was super relaxt dat alles nu gereld was, maar toch voelde het nog niet goed. Cairns is toch een beetje een touristische plek en zowel ik als Raymond zijn opzoek naar de outback... Natuur... uitzichten.. je weet het wel :P Dus na wat discuseren op een bankje, zo'n typische Arnout Raymond discussie ;), gingen we maar wat informatie halen over auto verhuur. In de eerste beste tourist informatie shop kregen we een flyer van een auto shop een paar straten verder. We zijn door de stad gelopen en vonden hem in een uithoek van de stad.. Al lichtelijk verbrand trouwens, want m'n zonnebrand zat nog in m'n backpack.

2 uur later stonden we buiten de autoshop ...

Ik m'n eerst auto gekocht, een Ford Falcon met 270.000 KM op de teller, hahaha.

Groetjes aan jullie allemaal! Kus aan Mama.

Ohja ons Austrlische nummer is 0422023268 (Ik weet niet wat er voor moet)